Ἐκεῖ μετῆλθεν Εὐψύχιον τὸ ξίφος, Οὗ Χριστὸς ἦλθε, Καισαρείας εἰς μέρη. Φάσγανον ἀμφ' ἐνάτην Εὐψυχίου ἔκταμε λαιμόν. Ο Άγιος Ευψύχιος έζησε στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη. Αν και νιόπαντρος, αυτό δεν τον εμπόδισε να δείξει έμπρακτα τη μεγάλη αγάπη του στο Χριστό. Στην Καισαρεία της Καππαδοκίας, ο Ιουλιανός είχε κτίσει ένα είδωλο της θεάς Τύχης, που προσκυνούσαν κάθε μέρα επιδεικτικά οι ειδωλολάτρες. ο Ευψύχιος, αφού πήρε μαζί του και μερικούς άλλους τολμηρούς νέους, πήγε και γκρέμισε το είδωλο. Όταν συνελήφθη, είπε στον αξιωματούχο ότι ο Ιουλιανός δεν έχει κανένα δικαιωμα να ενεργεί ειδωλολατρικά πράγματα στη χριστιανική Καισαρεία. Βέβαια, ο Ευψύχιος εκ των προτέρων γνώριζε ότι η απόφαση θα ήταν καταδικαστική. Πράγματι, οι συνεργάτες του καταδικάστηκαν σε βασανισμούς και εξορία. Ενώ ο ίδιος, σαν αρχηγός της πράξης, καταδικάστηκε σε θάνατο με αποκεφαλισμό. Έτσι, ο Ευψύχιος κατατάχθηκε σ' εκείνη τη μερίδα των ανθρώπων, για την οποία ο Κύριος είπε: «Ό άπολέσας την ψυχήν αυτο...

Ἑπτὰς μαθητῶν συντέτμηται Βαδίμῳ, Εἰς οὐρανοὺς δ' ἔφθασεν, οὗ Θεὸς θρόνος. Ο Άγιος Βάδιμος έζησε όταν βασιλιάς της Περσίας ήταν ο Σαπώρ ο Β' (325 - 379 μ.Χ.). Πέρσης στην καταγωγή και από γένος επίσημο, άφησε πλούτη και γοητευτικό κοσμικό μέλλον για να υπηρετήσει στο Χριστό. Έγινε Ιερέας και εργάστηκε για τη διάδοση του Ευαγγελίου. Συγκέντρωσε μάλιστα και μια ομάδα επτά μαθητών, που τους προετοίμαζε εργάτες του χριστιανικού φωτισμού. Καταγγέλθηκε ότι αποσπά στο Χριστό πολλούς Πέρσες από την πάτρια θρησκεία, και φυλακίστηκε με τους μαθητές του για τέσσερις μήνες. Επειδή όμως κατά το διάστημα αυτό αρνήθηκε να εγκαταλείψει την πίστη του, καταδικάστηκε μαζί με τους μαθητές του σε αποκεφαλισμό. Την εκτέλεση της θανατικής ποινής, ανέλαβε κάποιος που μπροστά στα βασανιστήρια αρνήθηκε το Χριστό, ο Νιρσάν. Παρά τον έλεγχο που του έκανε ο Άγιος Βάδιμος, αυτός με τρεμάμενα χέρια εξετέλεσε την ποινή. Η θεία δίκη όμως δεν τον άφησε ατιμώρητο. Κάποια μέρα, που κάποιος ειδωλολάτρης θύμωσε ενα...

Εις τον Αυδιήσιον Ὢν αἰχμάλωτος Αὐδιησοῦς τὴν τύχην, Ἠλευθέρωται, τὴν σφαγὴν διδοὺς λύτρον. Εις τους Μάρτυρας Εἰς πυρσολατρῶν γῆν ἐναθλεῖ Περσίδα Ἡ χριστολατρῶν αὐχενότμητος φάλαγξ. Όταν ο βασιλιάς των Περσών Σαπώρ ο Β' (325 - 379 μ.Χ.), κατά το 30ο έτος της βασιλείας του, κυρίευσε τη χώρα Βυζάτη και θανάτωσε όλους όσους έφεραν όπλα. Τις δε γυναίκες, παιδιά, γέρους, τον επίσκοπο Ηλιόδωρο και τους πρεσβυτέρους Δησάν, Μαριάβ και όλους τους κληρικούς τους άφησε ζωντανούς. Όταν ο επίσκοπος Ηλιόδωρος κατάλαβε ότι θα πεθάνει, χειροτόνησε επίσκοπο τον πρεσβύτερο Δησάν. ο όποιος επεξέτεινε το Χριστιανικό κήρυγμα και προς τους Πέρσες. Τότε ο αρχιμάγος Αδεφάρ, διέβαλε τον Δησάν στον βασιλιά, ότι δήθεν αυτός και όλοι οι χριστιανοί γύρω απ' αυτόν βλασφημούν την Περσική θρησκεία. Τότε ο Σαπώρ έδωσε διαταγή να συλληφθούν όλοι και να προσκυνήσουν τον ήλιο και τη φωτιά. Επειδή όμως οι χριστιανοί αυτοί δεν το έπραξαν, αποκεφαλίστηκαν όλοι. Καθ' οδόν μόνο πέντε απ' αυτούς μικροψύχησαν κα...

Ο Όσιος Ακάκιος εξαγόρασε 7.000 χριστιανούς αιχμαλώτους, αφού εκποίησε εκκλησιαστικά σκεύη, κατά τον Βυζαντινοπερσικό πόλεμο (421 - 422 μ.Χ.). Ο Άγιος Ακάκιος ήταν Επίσκοπος της Αμίδας, Μεσοποταμίας (σημερινή Τουρκία), από το 400 έως το 425 μ.Χ., κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β΄. Εκείνη την εποχή, επτά χιλιάδες Πέρσες αιχμάλωτοι είχαν συλληφθεί από τους Ρωμαίους και κρατούνταν στην Αμίδα. Ο Άγιος Ακάκιος, συγκινημένος βαθιά από τη δυστυχία και την πείνα αυτών των ανθρώπων, αποφάσισε να τους βοηθήσει. Ο εκκλησιαστικός ιστορικός Σωκράτης καταγράφει το γεγονός στην Εκκλησιαστική Ιστορία του (Βιβλίο 7, Κεφ. 21): «Μια ευγενική πράξη του Ακακίου, Επισκόπου της Αμίδας, εκείνη την εποχή ανέβασε σε μεγάλο βαθμό τη φήμη του μεταξύ όλων των ανθρώπων. Επειδή ο ρωμαϊκός στρατός αρνούνταν με κάθε τρόπο να επιστρέψει στον βασιλιά των Περσών τους αιχμαλώτους που είχε συλλάβει —οι οποίοι ήταν περίπου επτά χιλιάδες— αυτοί αργοπέθαιναν από την πείνα στην ερημωμένη Αζαζη...

Ο τάφος της Αγίας Μόνικας, Βασιλική του Sant'Agostino, Ρώμη Στις 9 Απριλίου 1430, ο Πάπας Μαρτίνος Ε' διέταξε να φέρουν τα λείψανα της Αγίας Μόνικας στη Ρώμη. Λέγεται ότι συνέβησαν πολλά θαύματα στο δρόμο, και η λατρεία της Αγίας Μόνικας καθιερώθηκε σίγουρα. Η Αγία Μόνικα, μητέρα του ιερού Αυγουστίνου (βλέπε 15 Ιουνίου), γεννήθηκε το 332 μ.Χ. στην πόλη Ταγάστη της βόρειας Αφρικής από γονείς Χριστιανούς, ευσεβείς και φιλόθεους. Νυμφεύθηκε τον εθνικό διοικητή Πατρίκιο, ο οποίος είχε εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα από την Αγία. Αισθανόταν ενοχλημένος από την αδιάλειπτη προσευχή της, έβρισκε την φιλανθρωπική της διάθεση υπερβολική, αδυνατούσε να κατανοήσει την διάθεσή της να επισκέπτεται τους πάσχοντες και τους ασθενείς. Η Αγία Μόνικα αντιμετώπιζε όλη αυτήν την κατάσταση με προσευχή και αγωνιζόταν να αναθρέψει τους δύο υιούς της και τη θυγατέρα της με παιδεία και νουθεσία Κυρίου, παρά το γεγονός ότι ο σύζυγός της δεν συμφωνούσε στην βάπτιση των παιδιών του.  Η Αγία δεν αντιστε...

Τραυματίες και αιχμάλωτοι πολέμου Έλληνες στρατιώτες στην γραμμή Μεταξά,  Απρίλιος 1941. Επεξεργασμένη φωτογραφία. Τραυματίες και αιχμάλωτοι πολέμου Έλληνες στρατιώτες στην γραμμή Μεταξά,  Απρίλιος 1941

Στις 8 Απριλίου 1995, το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Σερρών έδωσε την πρεμιέρα του θεατρικού έργου "Το λουρί του Σωκράτη" του Δημήτρη Ποταμίτη από την παιδική σκηνή του. Το Λουρί του Σωκράτη  Πρεμιέρα 8 Απριλίου 1995 Δημιουργός εξωφύλλου Ανεμογιάννης, Γιώργος Σκηνοθέτης Βεργίδης, Νίκος Συγγραφέας Ποταμίτης, Δημήτρης Μουσικός/συνθέτης Ζουγανέλης, Γιάννης Σκηνογράφος Ανεμογιάννης, Γιώργος Ενδυματολόγος Ανεμογιάννης, Γιώργος Χορογράφος Βέλεβα, Κατερίνα