Tο Οχυρό Φαιάς Πέτρας (Οχυρό Κονδύλη)

Η Οχύρωση της βορείου Ελλάδας ξεκίνησε την περίοδο 1913-1914 μετά από εισήγηση του Ι.Μεταξά Αντισυνταγματάρχη τότε του Μηχανικού και διευθυντή της Β’ Επιτελικής Διευθύνσεως, για τη δημιουργία μιας οχυρωτικής γραμμής. Τα οχυρά που κατασκευάστηκαν ήταν εννέα: 

ΡΟΥΠΕΛ, ΦΑΙΑ ΠΕΤΡΑ, ΠΕΡΙΘΩΡΙ, ΛΙΣΣΕ, ΤΟΥΛΟΥΜΠΑΡ, ΠΑΡΑΝΕΣΤΙΟ, ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ, ΔΟΒΑ ΤΕΠΕ. 

Τον Ιούλιο του 1914 όταν ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και άρχισαν να διαφαίνονται τα πρώτα σημάδια της μεγάλης Ελληνικής τραγωδίας, που ονομάστηκε διχασμός, με τη διαφωνία Βασιλέως Κωνσταντίνου – πρωθυπουργού Βενιζέλου σχετικά με τη συμμετοχή ή όχι της Ελλάδας σ’ αυτόν. Ο Κονδύλης λοχαγός την εποχή εκείνη, υπηρετούσε στην 6η Μεραρχία Σερρών και ήταν διοικητής του οχυρού της Φαιάς Πέτρας (Οχυρό Κονδύλη) επί της Ελληνοβουλγαρικής μεθορίου

Τον Αύγουστο του 1916 οι γερμανικές και βουλγαρικές δυνάμεις διάβηκαν την Ελληνοβουλγαρική μεθόριο και άρχισαν να καταλαμβάνουν όλα τα συνοριακά οχυρά με τελικό σκοπό την κατάληψη μέρους του εδάφους της Ανατολικής και Δυτικής Μακεδονίας

Στην πλαγιά της κορυφής του λόφου βρίσκεται το Οχυρό Φαιά Πέτρα

Το δοξασμένο αυτό όνομα δόθηκε στο σημερινό χωριό Φαιά Πέτρα από πρώην Ελέσνιτσα που είχε

Αφού προηγουμένως έγινε η παράδοση του οχυρού Ρούπελ κατόπιν διαταγών από το Υπουργείο Στρατιωτικών της Αθήνας με αποτέλεσμα οι Έλληνες στρατιώτες να μεταφερθούν στη Γερμανία, ήρθε και η σειρά του οχυρού της Φαιάς Πέτρας.

Το Διοικητήριο του οχυρού

Ο Κονδύλης αρνήθηκε την παράδοση του οχυρού και διέταξε αντίσταση και ομολογουμένως έσωσε την τιμή των Ελληνικών Όπλων. Το οχυρό Φαιά Πέτρα εγκαταλείφτηκε μόνον όταν τελείωσαν τα τρόφιμα των υπερασπιστών οι οποίοι δια μέσου Δράμας – Καβάλας –Χαλκιδικής φτάσανε στη Θεσσαλονίκη. 

Ο Κονδύλης λοχαγός την εποχή εκείνη, υπηρετούσε στην 6η Μεραρχία Σερρών και ήταν διοικητής του οχυρού της Φαιάς Πέτρας (Οχυρό Κονδύλη)

Τότε για πρώτη φορά γίνεται γνωστό το όνομα του Κονδύλη έξω από το στενό κύκλο των συναδέλφων του και προκαλεί το θαυμασμό του Πανελληνίου για την υπερήφανη και γενναία στάση του, όταν αντιστάθηκε ηρωικά επικεφαλής της φρουράς του οχυρού, κατά την επιχείρηση αλώσεώς της. Έλαβε τότε την προσωνυμία «ήρωας της Φαιάς Πέτρας»

Ο Κονδύλης μπροστά σε ένα από τα πρώτα άρματα του ελληνικού Στρατού, με στρατιωτικούς ηγέτες της εποχής.

Ο Γεώργιος Κονδύλης διακρίθηκε στις μάχες του Λαχανά , Δεμιρ Ισάρ, Κρέσνας και φρουρίου Φαιάς Πέτρας (Ύψωμα βορείως του Σιδηροκάστρου) όπου αντέταξε σθεναρά άμυνα κατά των κεντρικών δυνάμεων(Γερμανοβουλγάρων) χωρίς υποχώρηση παρά τις έντονες διαταγές της VI Μεραρχίας Πεζικού Σερρών να παραδώσει το οχυρό. Ενώ το Δ.ΣΣ με τις V και VII μεραρχίες παραδίδονται στους Γερμανούς , Ο Κονδύλης πείθει τον Μέραρχο της VI Σερρών να μεταβούν στη Θεσσαλονίκη για να ενισχύσουν το κίνημα Εθνικής Αμύνης του Βνιζέλου.
Επανέρχεται στο Μακεδονικό μέτωπο με προαγωγή σε Ταγματάρχη και αναλαμβάνει Διοικητής του 1ου Συντάγματος της Μεραρχίας Σερρών.

Το Διοικητήριο του οχυρού

Η πέτρινη λαξευτή πολυθρόνα όπου αναπαύονταν ο Κονδύλης με τους ηρωικούς στρατιώτες του.  Είναι τοποθετημένη δίπλα στο Διοικητήριο

Το εσωτερικό του Διοικητηρίου οχυρού Φαιάς Πέτρας με την πυκνή βλάστηση

Φυσικά καταφύγια που κάνανε απόρθητο το Οχυρό Φαιά Πέτρα