Κερκίνη

Οικισμοί: Κερκίνη
Ιστορικά | Φωτογραφίες | Βίντεο | Πρόσωπα | Καταστήματα/Υπηρεσίες | Αναρτήσεις |

Η Κερκίνη είναι αγροτικός οικισμός του Δήμου Σιντικής της περιφερειακής ενότητας Σερρών. Υπάγεται στην κοινότητα Κερκίνης του δήμου Σιντικής. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 980 κατοίκων.

Από το 1910 στην τότε Κοινότητα Μπούτκοβου διοικητικά ανήκαν οι οικισμοί, Λιπός (χ), Τσαϊρ Μαχαλάς (τ), Λοζίστα (τ), Μπούτκοβο Τζουμά (τ), Κραν Μαχ (τ), Σταρός (χ), Δελή Χασάν (χ), Μανιτάρι (χ), Κογχύλια (χ), Θοδωρίτσι (μ), Γενή Μαχαλά (μ).

Η λίμνη Κερκίνη δημιουργήθηκε το 1932 με μία σειρά έργων που ανέθεσε η κυβέρνηση Βενιζέλου στην εταιρία Ulen. 

Oι πρώτοι κάτοικοι το 1510 ήρθαν από το Μαυροβούνι που βρίσκεται στην νότια μεριά της σημερινής λίμνης και βρέχεται από αυτήν.

Κατοικούσαν στην τοποθεσία Γενή Μαχαλά (Μεγάλο Ρέμα), περίπου 6χιλ. από την σημερινή Κερκίνη, κατέβηκαν στην πεδιάδα και έχτισαν καλύβες κοντά στη λίμνη, τις οποίες κατασκεύαζαν με λάσπη, ψαθιά και καλάμια, όπως άλλωστε και στην αρχαιότητα.

Ήταν Χριστιανοί με κύρια ασχολία το ψάρεμα και ονόμασαν το νέο οικισμό που προέκυψε από όλες τις συνενώσεις Πόντοβο.

Οι επόμενοι πληθυσμοί Χριστιανών που ήρθαν και εγκαταστάθηκαν εδώ το 1790, ήταν προβατάρηδες προερχόμενοι από το όρος Καλπάκι της Ηπείρου, για να βοσκήσουν τα ζωντανά τους μια και η γη εδώ ήταν πλούσια σε πεδιάδες και νερά.

Το 1820 ήρθαν οι Τούρκοι και άλλαξαν το όνομα του χωριού και το ονόμασαν Μπούτκοβο (τόπος λάσπης).

Η μεγάλη εμπορική δραστηριότητα το τόπου οδήγησε εδώ νέους κατοίκους από τα χωριά της Καστοριάς, με κύρια ασχολία το εμπόριο.

Όλοι αυτοί που παρέμειναν μέχρι και σήμερα ονομάστηκαν Ντόπιοι (Γηγενείς). Το 1919 το Ελληνικό Κράτος αναγνωρίζει την κοινότητα Μπούτκοβου με τότε πληθυσμό 1780 κατοίκους και αποτελούμενη από 18 μικρούς περιμετρικούς οικισμούς.

Οι ανακατατάξεις των Βαλκανικών πολέμων οδηγούν στην φυγή των Τούρκων το ‘13 και την εγκατάσταση στην περιοχή των Θρακιωτών και των Ποντίων.

Μετά την Μικρασιάτική καταστροφή του ’22, αποτέλεσμα ήταν την πενταετία 1950 – 1955 όλοι οι περιμετρικοί οικισμοί να αφήσουν τα χωριά τους και να έρθουν να κατοικήσουν στην Κερκίνη.

Παραδοσιακή πάλη 

Καθώς η γη γύρω από την λίμνη ήταν πλούσια, ο τόπος έγινε γρήγορα εμπορικό κέντρο συναλλαγών για τα γύρω χωριά.

Παραδοσιακοί χοροί

Είχαν και έχουν ένα έθιμο μέχρι και σήμερα: την ημέρα του Αγίου Πνεύματος να γίνεται πάλη και να τρέχουν τα άλογα.

Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας αυτό λειτούργησε ανταγωνιστικά και ο κάθε αγωνιστής θεωρούσε μεγάλη τιμή του να εκπροσωπεί τη δική του κοινότητα, τη δική του θρησκεία.

Οι Θράκες έφεραν το καρναβάλι και τα Αναστενάρια, στην Κερκίνη.

Σήμερα σώζονται και τα δύο με ειδική λαμπρότητα, κυρίως τα αναστενάρια.

Σχολικές επιδείξεις

Ενώ η λίμνη έδινε ζωή και τροφή επηρεάζοντας τις επαγγελματικές δραστηριότητες των κατοίκων, γεωργία, κτηνοτροφία και αλιεία, δεν έχει καταγραφεί κάποιο έθιμο που να έχει άμεση σχέση με αυτήν.

Τα νεότερα χρόνια έφεραν την αμφισβήτηση και την παρακμή για το χωριό της Κερκίνης.

Κυρίως λόγω της παλινδρόμησης του Δημοσίου, για την τελική έκταση της λίμνης. 

Το 1975 αποφασίζεται η επαναδημιουργία του συμπλέγματος Κερκίνης Στρυμόνα, με μία σειρά από νέες διευθετήσεις, για να μην πραγματοποιηθεί η ανύψωση των ήδη υπαρχόντων αναχωμάτων που υπήρχαν μέχρι τότε.

Σε πρώτη φάση, αποφασίζεται η μετεγκατάσταση του χωριού της Κερκίνης σε έκταση που ορίστηκε από το Ελληνικό Δημόσιο αλλά δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.

Τελικώς, αποφασίζεται η παραμονή του χωριού στη σημερινή του θέση και η ανύψωση των αναχωμάτων (ευθύνη τοπικών κομματικών παραγόντων).

Τ' αποτελέσματα όλων αυτών των ενεργειών εκείνη την εποχή αποτέλεσαν τροχοπέδη στην εξέλιξη της Κερκίνης μια και κράτησαν το χωριό μακριά απ' οποιονδήποτε Κρατικό σχεδιασμό μια που ακόμα και σήμερα θεωρείται μετέωρη η παραμονή του σε αυτή τη θέση. 

Μια θέση που είναι μέχρι σήμερα και θα είναι δια παντός συνδεδεμένη με τις διαθέσεις παροχής νερού του ποταμού μέσα στη λίμνη.

Ο ιερός ναός Αγίας Τριάδος